Aansluitend bij de blog van gisteren: Arches NP heeft deze morgen onze foto van Balanced Rock, in de mist, gedeeld op hun FB-pagina. Op 1 dag kreeg die meer dan 6.700 likes en werd meer dan 500 keer gedeeld. Leuk.
Deze morgen trekken we de gordijnen open en denken even dat onze ogen nog niet open zijn...we zien immers geen 100m ver van de dichte mist.
Ach nee, waar is die beloofde zon nu? We kijken na het ontbijt even op de website van de National Weather Service en daar staat er, voor Moab, dat de mist geleidelijk zal optrekken vanaf 11u. Eigenlijk betekent dit dat het niet zo'n dikke wolkenlaag is en vermits Moab in een soort kom ligt zou het wel eens kunnen dat er elders wél al zon is. Dus een eenvoudige redenering leert ons dat we het wellicht hoger moeten gaan zoeken...zoals in Canyonlands NP misschien? Dat ligt immers merkelijk hoger dan Moab zelf. We checken even de webcam van het park, en inderdaad, stralende zon. Op weg naar Canyonlands dus maar. Er zijn daar immers nog enkele hikes die we in het verleden nog niet gedaan hebben.
We zijn nog geen 5 mijl aan het rijden of we rijden al volop in de zon. Voor diegenen die de streek een beetje kennen: al vanaf de helling naast de ingang voor Arches NP.
Die laaghangende wolken, met de La Sal Mountains op de achtergrond, leveren wel bijzonder mooie plaatjes op.
We rijden het Entrance Station voorbij (dat is in de winter altijd dicht) en ook het Visitor Center (ook dit is gesloten in de maanden januari en februari). We hebben een National Parks Annual Pass, maar ook zonder deze zouden we niet moeten betalen hebben, want in januari en februari is de toegang gratis in Canyonlands NP.
Een eerste stop is traditiegetrouw bij het uitzichtpunt over de Shafer Trail. Dit jaar ligt die er maar gedeeltelijk besneeuwd bij, maar het blijft toch een mooi uitzicht om die switchbacks langs de rotsen te zien kruipen. Uiteraard was de "weg" afgesloten.
We hadden al een tijdje niets meer gehoord van Mr. Murphy, dus besluiten we maar om het lot een beetje te tarten: vandaag doen we als eerste hike, deze naar...Murphy Point. Als dat maar goed komt...
De naam van de trail komt van de Murphy familie die hier in het begin van de jaren 1900 hun vee liet grazen.
De Murphy Trail bestaat eigenlijk uit 2 delen: ofwel de lange trail van bijna 18km en helemaal naar beneden waar hij aansluit op de White Rim Road, ofwel de korte van zo'n 6,5km die enkel naar het viewpoint gaat. Wij hebben vandaag enkel de korte gedaan.
We kunnen onze auto niet bij de trailhead parkeren, omwille van de grote hoeveelheden sneeuw, maar we zetten hem dan maar langs de weg. Veel maakt het overigens niet uit want van de ganse dag zullen we maar zo'n 5-10 auto's zien.
Het is een goed te volgen pad, soms aangeduid met takken en boomstammen en andere keren dan weer met regelmatig geplaatste cairns.
We lopen zowel door sneeuw (wat overigens heel comfortabel loopt) als over hard zand en slickrock. Allemaal heel makkelijk te belopen dus. Er is ook nauwelijks niveauverschil tussen de trailhead en het viewpoint. Al bij al een makkelijke wandeling met als beloning schitterende uitzichten over Murphy Basin, de White Rim, Green River, oneindig veel canyons en de Henry Mountains.
Tip: niet het viewpoint zelf heeft het mooiste uitzicht, maar wel de rotsen rechts ervan, die eigenlijk het uitzicht deels afblokken vanaf het viewpoint. Ga dus zeker ook eens op deze rotsen. Hier ligt er echter geen pad. Naar de rim gaan is geen enkel probleem, maar wees er zich van bewust dat terugkeren heel wat moeilijker is, er is immers geen enkel referentiepunt om terug op de trail te komen en zo terug naar de trailhead te gaan. Wij hebben gewoon onze gps-track gevolgd om opnieuw aan te sluiten op het juiste pad.
Daarna gaan we naar Grand View Point om onze lunch te eten en uiteraard van het uitzicht te genieten. Dit is ook het punt waar de weg eindigt en van waar men dus terugkeert richting ingang.
Zowat anderhalve mijl terug richting ingang ligt het beginpunt van de White Rim Overlook Trail, 2.9km lang en, zoals de naam het zegt, helemaal tot bij de Rim. Ook deze trail ligt er heel goed bij met grotendeels slickrock en slechts hier en daar nog wat sneeuw.
Ook hier opnieuw adembenemende uitzichten over Monument Bassin, White Rim, hoodoos en buttes en zelfs een arch. In de verte ook opnieuw de La Sal Mountains.
Onderstaande interactieve afbeelding geeft een heel goed beeld van de totale omgeving. Er kan in deze afbeelding geklikt worden om in- en uit te zoomen en 360° (ook boven en onder) rond te kijken.
Volgende stop is bij Buck Canyon Overlook.
Dan rijden we richting Upheavel Dome, waarbij we ook opnieuw langs de trailhead passeren voor de False Kiva. Niettegenstaande we er al 2x waren twijfelen we toch even om er niet nog eens naar toe te gaan. Maar ook hier weer: de uitzichten die we daar hadden in december 2013 kunnen nooit meer geëvenaard worden. We rijden dus ineens door tot op het einde van de weg, tot bij de trailhead voor de Upheavel Dome.
Dit natuurfenomeen is iets heel merkwaardig en iets waar de wetenschappers nog niet helemaal uit zijn over het ontstaan ervan. Ofwel ligt de oorsprong van deze 5km brede en 300m diepe krater bij een meteorietinslag, zo'n 60 miljoen jaar geleden, ofwel door het, 300 miljoen jaar geleden, verdampen van een binnenzee waarbij gigantische hoeveelheden zout achterbleven. Daarop kwamen verschillende lagen gesteenten te liggen die het zout met ongelijke kracht naar beneden duwden waardoor er een "dome" of koepel ontstond. De krater die nu te zien is, zijn de resten van deze koepel, waarvan de rest verdwenen is door erosie.
Wat de theorie ook moge zijn, het is een verrassend, kleurrijk beeld hier midden de bruin/rode rotsen van Canyonlands.
Hier kan men naar 2 uitkijkpunten stappen (1,3km en 2,9km). Het biedt weinig toegevoegde waarde om de extra afstand naar het tweede uitkijkpunt te doen vermits het uitzicht na 1,3km het beste is. Wij hadden last van lange schaduwen, maar dat is uiteraard inherent aan de wintertijd.
We stoppen ook nog eens bij Green River Overlook, maar hier hebben we de laagstaande zon pal in het gezicht wat het bijzonder moeilijk fotograferen maakt.
Eigenlijk geldt voor alle uitzichtenpunten hetzelfde als wat we al zo dikwijls gezegd hebben: de schoonheid van december 2013 zullen we nooit meer hebben, maar toch blijft Canyonlands NP een gebied met unieke landschappen waar nergens de kracht van erosie meer te zien is dan hier.
Velen staan 's morgens ontiegelijk vroeg op om een "unieke" foto te kunnen maken van de zonsopgang bij Mesa Arch, daarbij soms een regelrecht gevecht aangaand met collega-fotografen die op een net iets beter plaatsje staan.
Wij sluiten hier echter traditiegetrouw ons bezoek aan Canyonlands af. We vinden het uitzicht van de ondergaande zon, die de tegenoverliggende canyons, mesa's en buttes vuurrood kleurt, in combinatie met de besneeuwde toppen van de La Sal Mountains minstens even mooi en...'s morgens kunnen we lekker in bed blijven liggen...
We stoppen nog eens snel onderweg voor deze foto's...
We sluiten de dag af zoals we hem begonnen zijn, met een schitterend uitzicht op de La Sal Mountains, badend in de avondzon en met een wolkendeken aan hun voeten.
's Avonds gaan we eten in de Moab Dinner.
Vandaag hebben we in totaal zo'n 11km gestapt. Morgen wordt het met de hike naar Druid Arch, om het met de woorden van een Nederlandse voetbaltrainer te zeggen, "another cookie".
Maar het is echter nog niet zeker wat we morgen gaan doen. We moeten eerst nog bellen met een Ranger in het BLM-kantoor in Monticello betreffende de toestand van de Cigarette Springs Road, de toegangsweg voor The Citadel. Deze morgen heb ik hem al gebeld en hij zei dat er zo'n 20cm sneeuw gevallen was op de Cedar Mesa. Vandaag had hij echter iemand "in the field" die de dirt roads zou gaan checken. De kans dat we naar The Citadel kunnen is echter zo goed als onbestaande. Indien we er effectief niet naartoe kunnen, blijven we misschien nog een dag in Moab en gaan we pas overmorgen naar Druid Arch. Maar ook dit is nog niet zeker. Hier is het wel vervelend dat we daarvoor niemand kunnen contacteren. Het Visitor Center van The Needles is immers dicht in de winter. Er zouden wel mededelingen moeten uithangen over de toestand van de trails. Bijzonder onpraktisch is echter dat we daarvoor eerst 130km moeten rijden om die te kunnen lezen...
Het weer: 's morgens mist, vanaf 10u stralende zon bij 2°C
Overnachting in Best Western Plus Greenwell Inn
Aantal km gereden: 120
ontzettend mooie beelden! we waren nog niet in Canyonlands maar zou wel moeten, toch?
BeantwoordenVerwijderenCanyonlands is een schitterend park met uitzichten die men nergens anders vindt. Veel kant-en-klare reizen nemen dit niet op in de planning omdat het wat afgelegen is tov bvb Arches. Maar net dit is een groot voordeel: hier ga je zelfs in de zomer geen horden toeristen aantreffen die met ganse busladingen gedropt worden. Zelfs voor niet-wandelaars heeft het park heel wat te bieden. Het os bovendien perfect te combineren met zijn buur, Dead Horse State Park. Kijk anders eens naar onze blog van 22 december 2013 en ik ben er zeker van dat je bij de volgende VS-reis die 2 opneemt in de planning.
Verwijderen